van Apollo Bay naar Torquay

23 oktober
Het kost niet meer tijd! Vanmiddag even geïnformeerd bij de Tourist Information; de omleiding is weer opgeheven. Maar dat terzijde.
We hebben vandaag mensen gesproken die vanaf Melbourne kwamen, en de omleiding hebben gereden. Volgens hun is die inderdaad prachtig.
Vandaag een prachtige rit door Ottways National park, een stukje terug richting Warrnambool en dan naar de kust naar Cape Ottway. Daar staat de oudste vuurtoren van Australië (eigenlijk de tweede, maar de oudste is er niet meer). Naar boven geklommen tot vlak onder de lamp, en rondom gelopen op de omgang. Mooi uitzicht. Op het terrein was nog het een en ander meer te zien, waaronder een nagebouwde hut van de Aboriginals, met een verhaal erbij door een enthousiaste vrijwilliger.
Op de terugweg:
We rijden nét de parkeerplaats af, zit daar opeens een Egidna (je weet wel dat eierleggende buideldier) naast onze auto mieren te zoeken. Auto terug op de parkeerplaats, en kijken. Alweer een exemplaar aan onze lijst toegevoegd!
Een paar kilometer verder stonden wat auto’s, terwijl er mensen rondliepen en omhoog in de bomen keken. Dan ga je meedoen natuurlijk. Blijkt daar een Koala met jong hoog in de boom te zitten. Fijn dat we een beetje telelens op de camera hebben!
100 meter verder nóg een koala, deze zonder jong.
Weer een paar kilometer verder, één auto, met omhoogkijkende mensen. Weer een Koala. We zijn doorgereden…
Het national park blijft prachtig met geweldige heuvels/valleien.
Vanavond weer een stuk langs de baai gelopen en gezeten, tot bijna donker. Dan zie je overal lichtjes verschijnen, de oceaan is eindeloos bezig…. Je zou er nog van tot rust komen! ;-)
Nog even die 12 apostelen, waarvan er maar 7 over zouden zijn… Volgens YouTube zijn er toch nog 8 over, dus was het nummer 9 die is ingestort. Dan stond nummer 8 blijkbaar een beetje verscholen.
24 oktober
Vandaag op reis, richting Lorne of Torquay, afhankelijk van de vordering. Dit wordt echt de Great Ocean Road, de weg die destijds door soldaten ná de eerste wereldoorlog is aangelegd langs de Rotskust en de oceaan. Het begint mooi en wordt allengs mooier. Hogere bergen links, diepe dalen naar de oceaan toe rechts.
Toch is (gelukkig?) het niet zo heftig als we verwacht hadden. We hebben niet met kromme tenen in de auto gezeten van spanning dat we de afgrond in zouden storten. Dat komt misschien ook omdat we richting Melbourne rijden. Als je de andere kant op gaat zit je op de linkerweghelft, dus dicht(er) bij de afgrond. Het is overigens wel een tweebaans weg, met maar enkele parkeer-gelegenheden. Dus niet volop kans om rond te kijken en te fotograferen. Wel halverwege waar het gedenkteken staat ter herinnering aan de aanleg. Volgens de informatie borden daar is de weg echt met pikhouweel en kruiwagen uitgehouwen. Of er echt geen dynamiet en zo gebruikt is betwijfel ik wel een beetje, maar het is hoe dan ook een monsterklus geweest.
Tot aan Lorne werd het eigenlijk steeds mooier en ruiger. Daarna vlakte het landschap wat af, en kwamen we ook wat verder van de oceaan af.
We zien op diverse plaatsen de gevolgen van het natte weer hier, berghellingen die zijn gaan schuiven waarna dat weer moet worden opgeruimd en hersteld. Vandaar ook de vele wegwerkzaamheden.
In Lorne hebben we een bakkie gedaan en een poos op de pier gezeten. Het was vandaag prachtig weer, zonnig, met weinig wind. De oceaan was daardoor ook rustig, en dat is ook prachtig om mee te maken na al die golven en branding van de afgelopen weken.
Doorgereden naar Torquay, daar waren we nog ruim op tijd om een kamer te vinden (het motel zit nú op het moment dat ik dit type, wel vol…).
25 oktober
Gisteren mooi weer, vanmorgen grijs. Dat gevoegd bij de dreiging van slechter weer die we steeds horen deed ons besluiten maar weer gewoon de lange mouw, het vest en de jas te kiezen.
Om te beginnen naar de tourist info. Naar verluid is er in Torquay niet zo veel te doen, maar daar zullen ze wel beter weten. Dachten we.
We kregen allereerst een verontschuldiging; “in Torquay is niet veel te doen”!! Het blijkt hét surfstadje van de wereld zo’n beetje te zijn, dus je hebt surf-scholen, winkels met surfplanken, surfkleding, surf….. Verder de bijbehorende horeca en supermarkten. In het zomerseizoen verdrievoudigd het bevolkingsaantal. Dus haar suggestie was om de omgeving te verkennen. Dat hebben we gedaan.
Dat van dat weer, dat pakte anders uit. De zon kwam er door, en we hebben de hele dag lopen puffen in die lange mouw enzo. Zelfs nog een supermarkt ingedoken en maar weer een potje ‘factor 50+’ gekocht.
De omgeving was weer prachtig. We zijn via natuurgebied ‘Lake Connewarre’ naar het plaatsje Queenscliff gereden. Vandaar vertrekt de veerboot naar Sorrento, van waaruit je aan de onderkant van Melbourne kunt uitkomen. Dat hebben wij niet gedaan. Maar Queenscliff was ten tijde van paardenvervoer (koets enzo) dé vakantiebestemming van welgestelden uit Melbourne. Dat is nog wel te zien aan de panden. Terug via o.a. de vuurtoren van Point Lonsdale, die een heel nauwe doorvaart, ‘The Rip’ bewaakt voor de scheepvaart naar Melbourne.
Terug in Torquay even de kleding een beetje aanpassen en toen naar het strand hier aan de baai.
Als reactie op vragen die we kregen: Het weer is hier al de hele winter slecht, heel Australië kampt met teveel water en kou. En ook het voorjaar wil maar niet meewerken. We hadden inderdaad gerekend op veel mooier weer, ook met het pakken van onze koffers :-(